B-B, ul. 1 Maja 1, tel. 33 822 84 53, 33 829 31 60 kasa biletowa, e-mail: rezerwacja@teatr.bielsko.pl
kasa biletowa: wtorek - piątek od 10.00 - 14.00 i 15.00 - 18.00 oraz w weekendy i święta na godzinę przed pierwszym spektaklem
Orientacyjne ceny biletów (zł):
Budynek główny teatru pochodzi z 1890 roku. Zbudowany został na gruntach podarowanych miastu przez księcia Sułkowskiego. Projekt opracował znany w ówczesnej Europie wiedeński budowniczy teatrów Emil von Förster - później jeden z "finalistów" głośnego konkursu na projekt teatru im. Słowackiego w Krakowie. Budową kierował miejscowy rzemieślnik Andrzej Walczok ze Straconki. Komitet budowy (Bielitz-Bialaer Theaterbau Comité), do którego należeli przedstawciele ówczesnej elity politycznej i finansowej miasta. W zarządzie byli m.in.: F. Schur, G. Josephy, C. Strzygowski, F. Häbnel. Komitet gromadził środki na budowę różnymi sposobami: oprócz dotacji bogatych bielszczan były to różnorakie loterie, bale i im podobne. Ten teatr miasto zbudowało sobie samo. W chwili otwarcia był to teatr bardzo nowoczesny. Od początku używano w nim oświetlenia elektrycznego - ówczesnej nowości w dziedzinie techniki teatralnej. Ponieważ w Bielsku nie było jeszcze elektrowni, energii elektrycznej potrzebnej dostarczał specjalny generator umieszczony w budynku na tyłach teatru. Jedną z najciekawszych pamiątek z epoki powstawania teatru jest malowana kurtyna przedstawiająca taniec nimf, wykonana w wiedeńskim warsztacie Kautsky'ego, podpisana przez Rottonarę. Do dzisiaj budynek zachował się w prawie nie zmienionym stanie, w związku z czym jest jednym z cenniejszych zabytków architektury teatralnej w Polsce. Prowadzone od kilku lat prace remontowe przywracają mu dawny blask.
Pierwsze przedstawienie odbyło się 30 września 1890 r. Był to "Sen nocy letniej" Szekspira. Spektakl odbył się w języku niemieckim. Miasto Bielsko było wówczas częścią monarchii austro-węgierskiej, prowincji zwanej Śląskiem Austriackim, i dominowała w nim ludność niemiecka. Leżąca na prawym brzegu rzeki Białej należała już do Galicji. Większość mieszkańców stanowili Polacy.
Historia bielskiego teatru to dzieje kulturalnej rywalizacji dwóch tych dwóch narodowości. Ustalając warunki dzierżawy teatru, rada miejska zastrzegła, że mogą odbywać się w nim tylko niemieckie przedstawienia. I tak, aż do końca II wojny światowej (także w Dwudziestoleciu!) w Teatrze Miejskim w Bielsku działał stały zawodowy teatr niemiecki (Stadttheather Bielitz). W latach trzydziestych był to jedyny zawodowy teatr niemiecki w Polsce.
W 1922 r. powstało Towarzystwo Teatru Polskiego, którego celem było powołanie stałej zawodowej sceny polskiej w Bielsku. Oprócz zorganizowania amatorskiej Sekcji Dramatycznej działacze Towarzystwa sprowadzali do Bielska przedstawienia z najlepszych scen polskich: z Katowic, Krakowa, Warszawy, Wilna, Lwowa, Poznania. Dzięki nim na tej scenie występowali wszystkie sławy międzywojennego teatru, od Juliusza Osterwy, Wandy Siemaszkowej czy Kazimierza Junoszy Stępowskiego poczynając, a na Eugeniuszu Bodo kończąc. Niemiecka konkurencja nie pozostawała dłużna: np. w 1928 r. zaproszono Alexandra Moissi (słynnego aktora Maxa Reinhardta) z jego popisowymi "Upiorami" Ibsena. TTP wynegocjowało z niemieckimi zarządcami teatru najpierw jeden, potem dwa, a wreszcie - w połowie lat trzydziestych - trzy dni w tygodniu przeznaczone na polskie przedstawienia.
Po II wojnie światowej działalność teatru wznowili działacze Sekcji Dramatycznej TTP wystawiając w kwietniu 1945 "Krakowiaków i górali", ale stały zawodowy zespół polski założony został przez Stanisława Kwaskowskiego datuje swoją historię od 18 października 1945, kiedy odbyła się premiera "Pana Jowialskiego" Fredry. Do końca XX wieku Teatrem Polskim w Bielsku-Białej kierowali kolejno: Stanisław Kwaskowski, Aleksander Gąssowski, Andrzej Uramowicz, Mieczysław Górkiewicz, Józef Para, Alojzy Nowak, Mieczysław Czech, Jan Sycz, Wacław Jankowski, Marek Gaj, Henryk Talar, Tomasz Dutkiewicz, Robert Talarczyk, Witold Mazurkiewicz.
(źródło: strona internetowa Teatru Polskiego)
kasa biletowa: wtorek - piątek od 10.00 - 14.00 i 15.00 - 18.00 oraz w weekendy i święta na godzinę przed pierwszym spektaklem
Orientacyjne ceny biletów (zł):
bilet \ scena | Duża | Mała |
normalny | 80 / 70 | 50 |
ulgowy | 70 / 60 | 40 |
Budynek główny teatru pochodzi z 1890 roku. Zbudowany został na gruntach podarowanych miastu przez księcia Sułkowskiego. Projekt opracował znany w ówczesnej Europie wiedeński budowniczy teatrów Emil von Förster - później jeden z "finalistów" głośnego konkursu na projekt teatru im. Słowackiego w Krakowie. Budową kierował miejscowy rzemieślnik Andrzej Walczok ze Straconki. Komitet budowy (Bielitz-Bialaer Theaterbau Comité), do którego należeli przedstawciele ówczesnej elity politycznej i finansowej miasta. W zarządzie byli m.in.: F. Schur, G. Josephy, C. Strzygowski, F. Häbnel. Komitet gromadził środki na budowę różnymi sposobami: oprócz dotacji bogatych bielszczan były to różnorakie loterie, bale i im podobne. Ten teatr miasto zbudowało sobie samo. W chwili otwarcia był to teatr bardzo nowoczesny. Od początku używano w nim oświetlenia elektrycznego - ówczesnej nowości w dziedzinie techniki teatralnej. Ponieważ w Bielsku nie było jeszcze elektrowni, energii elektrycznej potrzebnej dostarczał specjalny generator umieszczony w budynku na tyłach teatru. Jedną z najciekawszych pamiątek z epoki powstawania teatru jest malowana kurtyna przedstawiająca taniec nimf, wykonana w wiedeńskim warsztacie Kautsky'ego, podpisana przez Rottonarę. Do dzisiaj budynek zachował się w prawie nie zmienionym stanie, w związku z czym jest jednym z cenniejszych zabytków architektury teatralnej w Polsce. Prowadzone od kilku lat prace remontowe przywracają mu dawny blask.
Pierwsze przedstawienie odbyło się 30 września 1890 r. Był to "Sen nocy letniej" Szekspira. Spektakl odbył się w języku niemieckim. Miasto Bielsko było wówczas częścią monarchii austro-węgierskiej, prowincji zwanej Śląskiem Austriackim, i dominowała w nim ludność niemiecka. Leżąca na prawym brzegu rzeki Białej należała już do Galicji. Większość mieszkańców stanowili Polacy.
Historia bielskiego teatru to dzieje kulturalnej rywalizacji dwóch tych dwóch narodowości. Ustalając warunki dzierżawy teatru, rada miejska zastrzegła, że mogą odbywać się w nim tylko niemieckie przedstawienia. I tak, aż do końca II wojny światowej (także w Dwudziestoleciu!) w Teatrze Miejskim w Bielsku działał stały zawodowy teatr niemiecki (Stadttheather Bielitz). W latach trzydziestych był to jedyny zawodowy teatr niemiecki w Polsce.
W 1922 r. powstało Towarzystwo Teatru Polskiego, którego celem było powołanie stałej zawodowej sceny polskiej w Bielsku. Oprócz zorganizowania amatorskiej Sekcji Dramatycznej działacze Towarzystwa sprowadzali do Bielska przedstawienia z najlepszych scen polskich: z Katowic, Krakowa, Warszawy, Wilna, Lwowa, Poznania. Dzięki nim na tej scenie występowali wszystkie sławy międzywojennego teatru, od Juliusza Osterwy, Wandy Siemaszkowej czy Kazimierza Junoszy Stępowskiego poczynając, a na Eugeniuszu Bodo kończąc. Niemiecka konkurencja nie pozostawała dłużna: np. w 1928 r. zaproszono Alexandra Moissi (słynnego aktora Maxa Reinhardta) z jego popisowymi "Upiorami" Ibsena. TTP wynegocjowało z niemieckimi zarządcami teatru najpierw jeden, potem dwa, a wreszcie - w połowie lat trzydziestych - trzy dni w tygodniu przeznaczone na polskie przedstawienia.
Po II wojnie światowej działalność teatru wznowili działacze Sekcji Dramatycznej TTP wystawiając w kwietniu 1945 "Krakowiaków i górali", ale stały zawodowy zespół polski założony został przez Stanisława Kwaskowskiego datuje swoją historię od 18 października 1945, kiedy odbyła się premiera "Pana Jowialskiego" Fredry. Do końca XX wieku Teatrem Polskim w Bielsku-Białej kierowali kolejno: Stanisław Kwaskowski, Aleksander Gąssowski, Andrzej Uramowicz, Mieczysław Górkiewicz, Józef Para, Alojzy Nowak, Mieczysław Czech, Jan Sycz, Wacław Jankowski, Marek Gaj, Henryk Talar, Tomasz Dutkiewicz, Robert Talarczyk, Witold Mazurkiewicz.
(źródło: strona internetowa Teatru Polskiego)